herkese merhaba
eşim gece işlediği için 2 gündür uykusuzdu.bugün izin vermişler.sabah 7 eve geldi.uykusuz olduğundan 12 ye kadar uyudu.zaten kıyamam ona.
kahvaltı kahve derken saatler geçti.bir bakmışız saat 3 olmuş.pazartesi çarşıda işim vardı.evimizin girişine ayna bakmıştım.onlardan bahsettim.ama bizimki benimle çarşıya çıkmaya niyeti olmadığından uflamaya başladı.
neymiş oradan spora gidecekmiş.iyi tamam da zaten evde az kalıyor.bir daha ne zaman bakacağız .ama yok isteksiz tamam gel dedi.bende böyle isteksiz şeyleri sevmem.yok gelmiyorum dedim.ben yük müyüm insana.
erkekler neden böyle eşlerini sadece yemek ve özel hayatlarına ait bir canlı gibi görüyorlar.bu hayat 2mizin değil mi.
çarşıya çıkalım mı demeye korkuyorum.hamiş olarak tek başıma da çıkamıyorum artık.pazarteside mecburen çıkmıştım.
ben aslında onun hayatını kolaylaştıracak o kadar işi üstlenirken.beni yük görmesi(en azından öyle hissettiriyor.)beni üzüyor.
ben eşimle hayattan zevk almak istiyorum.gezmek tozmak eğlenceli vakit geçirmek istiyorum.ama eşim daha çok pc başında o saçma oyunlarına bakmayı yeğliyor.yada pc araba araştırmak benimle olmaktan ona zevk veriyor.ha bende yanında birşeylerle uğraşıyorsam bu ona yetiyor. geleceği konuşmak ki 2.bebek yoldayken birşeyleri planlamamız lazım .
2 cinsin beyni ne kadar farklı çalışıyor.para kazanması yetmiyor erkeğin.hayatı paylaşmalı eşiyle.onunla hayattan zevk aldığını hissettirmeli.
of be ne yazdım.aslında bir o kadar da yazarım.ama beni dışarı çıkarmayan eşime yemek yapmam lazım.ne de olsa ben yemek yapmaktan sorumluyum.çocuk bakarım.çocuk doğururum.
büyüklerimizden bir söz öğrendik.
'elindeki kötünün en iyisi diyerek sahip çık.'
böyle bir yazıyı Rabbime şükürle bitiriyorum.
Rabbim verdiklerine şükürler olsun.